Rozdział 1

Po drodze rozmyślałam o moim liceum, przyjaciołach..., no właśnie - przyjaciołach... Od początku liceum, razem z Nikki, Ash, Victorią i Jay'em, tworzymy taką swoją paczkę przyjaciół. Na dobre i na złe. Zawsze się wspieramy. Bo chyba na tym polega prawdziwa przyjaźń, prawda??? Nie mam pojęcia, co zrobiłabym, gdyby ich nie było. Pewnie byłabym taka, jak dawniej: szara myszka, zamknięta na świat i na ludzi... Nie! Nie popełnię błędów z przeszłości!!! Nie tym razem! Teraz mam ich! Dzięki nim, mogę byc sobą, i tylko sobą.

Nim się obejrzałam byłam już pod domem Jay'a. Zadzwoniłam do domofonu i czekałam. Po chwili z domu wybiegł chłopak ubrany w "piżamkę" w misie, i rozczochrany, jak siódme nieszczęście - Jay. Mój najlepszy kumpel. "Cały on..." - pomyślałam i uśmiechnęłam się na powitanie.
- Jess, ty... tak wcześnie?! Coś czuję, że chyba się jeszcze nie obudziłem. - powiedział zdziwiony.
- Śpioch z ciebie, wiesz? - zapytałam rozbawiona.
- Ze mnie..., akurat... Wolne żarty! - stwierdził udając obrażonego dzieciaka.
- Wpuścisz mnie, czy cały dzień będziesz tak stał?! - zaczęłam się z nim droczyć. On tylko coś wymruczał, na co ja uśmiechnęłam się pod nosem.
To, co zastałam w jego domu, a raczej zamiast jego domu, to był jeden, wielki bajzel. Po prostu: wszędzie znajdowały się tony chipsów, paluszków, kubków, batonów, rozwalone radio, i wiele innych... "To jakaś MASAKRA..." - pomyślałam. No, ale nic...Jak mus, to mus.
- Mam genialny pomysł! - wykrzyczał olśniony Jay.
- No dawaj Einsteinie... - powiedziałam z niedowierzaniem. On i pomysł! Po jego pomysłach spodziewać się można trzęsienia ziemi, czy coś!
- Oj, no wiesz... Ale nieważne... - pokręcił głową z rezygnacją. - Można by po prostu zamówić ekipę sprzątającą, a my się w tym czasie ulotnimy z domu... He?? - powiedział ożywiony.
- A ten jak zawsze idzie na łatwiznę... - mruknęłam zażenowana jego "genialnym" pomysłem.
- No co?!
- Ależ nic, nic...
- No weź!!!
- Przecież nic nie zrobiłam!
- Ale skomentowałaś!
- No i?
I w tym momencie go zatkało. Zawsze wygrywam z nim w takich "kłótniach". Jay szybko zatelefonował, i ekipa zjawiła się po 15 minutach. Wyszliśmy z domu i skierowaliśmy się w stronę lodziarni "Margaret", zawsze chodziliśmy tam z przyjaciółmi po szkole. Zazwyczaj nic nie zamawialiśmy, tylko po prostu rozmawialiśmy. Ale i tak mieli tu najlepsze lody truskawkowo- śmietankowe w mieście.
- Co spowodowało, że tak wcześnie wstałaś? - zapytał, w końcu, by przełamać ciszę. Popatrzyłam na niego zdziwiona. - Bez powodu na pewno byś nie wstała, bo jesteś na tyle rozumna, żeby stwierdzić, że prędzej, czy później zamówiłbym firmę sprzątającą.
- Hmmm... No tak... - zamyśliłam się. Dzisiejszy poranek zdecydowanie nie był tym normalnym...
- A więc?
- Co?!
- A więc, co spowodowało, że wstałaś o tak nienormalnej dla ciebie porze?
- A zgadnij! - mruknęłam.
- Yyy... rodzinka???
- Nie sądziłam, że jesteś aż tak przenikliwy, wiesz?! - zapytałam sarkastycznie.
- Czyli rodzinka?
- A, jak sądzisz?!
- Rodzinka...
- Brawo!!! Geniuszu, chcesz medal?!
- Tak... - odpowiedział.
- Po moim trupie!
- No nieważne... To cóż takiego zrobiła ta twoja rodzinka? - zapytał zaciekawiony.
- Tak dokładnie, to kuzynka...
- No to, co takiego zrobiła ta twoja kuzynka???
- Zaczęła się wydzierać, na cały regulator, a jak poszłam sprawdzić, co się stało, to okazało się, że ma jakieś głupie bilety, na jakiś głupi koncert, jakiegoś głupiego...
- ... Magic World... - powiedział Jay, nie dając mi skończyć. - Współczuję...
- A co "najlepsze", ten koncert jest w Anglii!!!
- Że co?! W Anglii?! Jedziecie do Anglii?!
- Akurat... Myślisz, że rodzice jej pozwolą?! Bo ja nie sądzę...
- Znasz ją, ona dla nich jest w stanie zrobić wszystko... Nigdy nic nie wiadomo...
- Nawet nie myśl takimi okropnymi kategoriami! - oburzyłam się.
Spacerowaliśmy tak jeszcze z dobrą godzinę. Czas przy rozmawianiu mija naprawdę szybko. Jay zapewnił mnie, że wszystko będzie dobrze, i wróciłam do domu. Jednak, jak się okazało, wcale dobrze nie było. To, co tam zastałam było nie do opisania...
Chyba Ash postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. Piszczała uczepiona nóg moich rodziców, którzy bezskutecznie próbowali się jakoś wyszarpać.
- Co tu się dzieje?! - zapytałam kompletnie zdezorientowana.
- Ashley, uspokój się! - krzyknęła mama
- Prooooszę!!! - piszczała.
- Dobra, już dobra... Pojedziesz na ten swój koncert, tylko błagam, uspokój się!!!
W tym momencie moja kuzyneczka puściła jej nogę i zaczęła skakać ze szczęścia.
- Że co?! Pozwolicie jej na to?! To się nazywa sprawiedliwośc!!!
- Oj, daj już spokój! - westchnęła mama.
Zdenerwowana poszłam do swojego pokoju, i uświadomiłam sobie straszną prawdę... 8 maja jest jutro!!! Spakowałam najpotrzebniejsze rzeczy, tak na cały weekend i zeszłam na dół. Mama i Ash już stały gotowe. Ostatni raz westchnęłam, i opuściłam dom...




I jest jedyneczka!!! Mam nadzieję, że się spodoba;) Dziękuję wam, za tyle miłych i zachęcających do dalszego pisania komentarzy<3
Postaram sie wam odpowiedziec przynajmniej na większość zadanych mi pytań:)
1. Nie mam dokładnej rzeczy, albo zdarzenia, które mnie zainspirowało... Pomysł na tego bloga, sam wpadł mi do głowy:)
2. Pod niektórymi postaciami rzeczywiście kryją się prawdziwe osoby, ale na razie pozostaje to moją słodką tajemnicą. Napiszę wam może, o kogo chodziło, pod koniec bloga, to będzie niespodzianka dla was, zachęcająca do dalszego czytania;)
3. Nie, póki co nie jestem żadną dziennikarką, ani pisarką, ale nie ukrywam, że bardzo mnie to pasjonuje<33
4. Rozdziały postaram się dodawać, co kilka dni, mam nadzieję, że regularnie:)

Proszę dalej komentować;), bo wasze komentarze sprawiają mi wielką przyjemność ( liczę na co najmniej 10 komentarzy<3333)
Jeśli coś was ciekawi, lub macie do mnie jakieś pytania: piszcie w komentarzach
Natka<33333